De Barbet
De Barbet (Franse waterhond) is een oud ras. Op Barbets gelijkende honden vinden we terug op schilderijen uit de 16e eeuw. Het ras wordt in 1766 ook genoemd in de ‘Histoire Naturelle’ waarin George Louis Leclerc schrijft over de Grand Barbet. Oorspronkelijk werd de Barbet gebruikt als werkhond om op waterwild te jagen. Aan deze eigenschappen dankt de Barbet dat hij een uitstekende zwemmer is. In de loop van de 19e eeuw verdwijnt de belangstelling voor het ras. Meer en meer werden honden in die tijd op hun uiterlijk gefokt in plaats van op hun werkeigenschappen. Gelukkig werd aan het begin van de 20e eeuw het ras opnieuw ‘ontdekt’ en staat de Barbet sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw weer volop in de belangstelling.
Het karakter
De Barbet is een hond met vele goede eigenschappen. Oorspronkelijk werd het ras vooral gewaardeerd om zijn werkhouding. Tegenwoordig omdat de Barbet vooral een fijne gezinshond is. De Barbet is een vrolijke en energieke hond. Hij wil wandelen, spelen en actief bezig zijn. Het is geen hond die een hele dag zomaar rond wil hangen. Aan de andere kant is de Barbet van nature een evenwichtige en kalme hond. Dat maakt ze ook geschikt voor een gezin met kinderen. Barbets zijn ontzettend intelligent en leren snel. Daarom worden Barbets ook steeds vaker ingezet als therapie- en huishond. De Barbet valt goed te trainen. Hij gaat met plezier mee naar de puppycursus, gehoorzaamheidstraining, behendigheid, speuren, jachttraining, enz. De Barbet weet precies wanneer er actie op het programma staat en staat al vol enthousiasme bij de deur te kwispelen.
Zoals elke hond zal een Barbet proberen om te kijken hoever hij mag gaan. Duidelijke huisregels zijn daarom belangrijk. Eenmaal goed aangeleerde huisregels onthoudt hij als de beste. Barbets hebben een gevoelig en zacht karakter. Van straffen en schreeuwen worden ze onzeker. Ze houden van afwisseling in hun spel. Van eindeloos hetzelfde speeltje apporteren raakt hij gauw verveeld. Afwisseling in activiteit binnenshuis en buitenshuis zal uw Barbet zeker waarderen. Hij vindt het ook niet erg om alleen thuis te blijven, maar niet te lang. Als u een Barbet aanschaft dan is het belangrijk om uw leven zo te organiseren dat hij nooit te lang alleen thuis moet zijn. Fijn op vakantie meegaan is voor de Barbet ook geen punt.
De vacht
De Barbet heeft een typische wollige gekrulde waterhondenvacht die niet verhaart. De vacht groeit doorlopend en kent geen ruiperiode. Dode haren blijven in de vacht hangen. Dat betekent dat de vacht regelmatig geborsteld en gekamd moet worden om klitten te voorkomen.
De vacht van waterhonden wordt net zoals bij Labradoodles hypoallergeen genoemd. Wanneer u last heeft van een allergie, is het altijd verstandig om een paar keer bij een fokker langs te gaan om te kijken of de Barbet daadwerkelijk de hond is waarop u niet (of weinig) reageert.
De vacht van een Barbet droogt snel. Daardoor draagt hij niet de typische hondenlucht bij zich, zelfs als hij nat is. Omdat het haar doorgroeit, moet de vacht twee tot vier maal per jaar geknipt worden. Dit kan bij een trimsalon die goed bekend is met het ras of u kunt het zelf doen. Sommige trimsalons bieden ook de mogelijkheid om een workshop te volgen.
Rasstandaard
Waterhonden worden volgende de F.C.I.-standaard ingedeeld in groep 8: Retrievers en Waterhonden. De volgende kleuren zijn toegestaan: zwart, grijs, kastanjebruin of fawn, zand en wit als basiskleur of als aftekening door de vacht en bonte vachten van bruin of zwart gemixt met witte platen.
Een volwassen Barbet heeft volgens de huidige standaard een schofthoogte van 53-61 cm voor de teven en 58-65 cm voor reuen (met een tolerantie van 1 cm naar boven of beneden). Een volwassen Barbet weegt tussen de 18 en 30 kg en wordt gemiddeld tussen de 13 en 15 jaar oud.
Gezondheid en karakter
De Barbet is een relatief gezond ras. Tot nu toe zijn er geen specifieke rasgebonden gezondheidsproblemen bekend, maar onderzoek blijft belangrijk om de gezondheid van het ras te bewaken. De rasverenigingen van de Barbet en de Raad van Beheer houden een goede vinger aan de pols.
Voordat er gefokt mag worden met een Barbet zijn de reu en de teef getest op heupdysplasie en soms ook elleboogdysplasie (heup en elleboogdysplasie zijn fouten in de ontwikkeling van het heup- en ellebooggewricht), ernstige oogproblemen en wordt het DNA onderzocht om erfelijke eigenschappen in kaart te brengen. Maar niet alleen het uiterlijk of gezondheid speelt een belangrijke rol, maar het karakter van de Barbet is net zo belangrijk.
Over het karakter schrijft de Barbetclub: Evenwichtig karakter zonder een spoor van nervositeit of angst, leergierig en intelligent, aanhankelijk, rustig van aard maar absoluut niet sloom, actief (houdt van spelletjes en lange wandelingen), speels, lief voor kinderen, blaft weinig, gaat goed om met andere huisdieren in huis, enigszins eigengereid, wil graag bij baas/gezin betrokken worden (en is dus niet geschikt als kennelhond) (https://barbetclub.com/karakter/ ).